Çocuklar bazen kendilerini doğrudan ifade etmek yerine nesneler aracılığıyla iletişim kurmayı tercih edebilirler. Bir kitabı incelerken, ellerine bir kukla aldıklarında ya da bir oyuncak bebeği kendilerine çevirip onunla sohbet etmeye başladıklarında, iç dünyalarını dışa aktarmaya başlarlar. O esnada çocuk, çevresini unutarak içsel monoloğunu paylaşmanın keyfini yaşar. Ancak dışarıdan bir gözün bu özel paylaşıma tanıklık ettiğini fark ettiğinde, çocuk diyaloğu sona erdirir. Yüzünde bir gülümseme belirir ve konuyu değiştirir.

Kitaplar, kuklalar ve oyuncaklar, çocukların içsel konuşmalarını ifade ettikleri en yakın arkadaşlarıdır. Bu arkadaşlarla geçirilen zaman, çocukların gelişimi için vazgeçilmez bir aktiviteyi oluşturur.

Anaokulu sınıflarında, kendisiyle baş başa kalmak isteyen bir veya birkaç çocuğun kullanabileceği "bireysel alanlar" oluşturulmalıdır. Bireysel alan, sınıfın en sakin ve dikkat dağıtmayacak bir köşesine yerleştirilmelidir. Bu alanın temel unsurları arasında kitaplar, kuklalar, yumuşak oyuncaklar, bir küçük battaniye veya örtü ve minder bulunmalıdır.

Çocukların bireyselliğini, içsel motivasyonunu ve duygusal gelişimini olumlu etkileyen "bireysel alanlar", dünyanın çeşitli bölgelerinde farklı şekillerde karşımıza çıkar. Sınıf metrekareleri ne olursa olsun, her anaokulunda mutlaka bir "bireysel alan" olmalıdır.